Een verhaal van Hoop

1 december 1995
Het is vrijdagavond, op het hoogtepunt (eigenlijk dieptepunt) van mijn losgeslagen tienerleven loop ik doorgesnoven van de amfetamine en xtc slikkend op het Scheepjeshofplein in het centrum van Veenendaal. Mijn houding van dat niks of niemand mij wat kan doen zal deze avond drastisch veranderen. In de loop van deze avond krijg ik een conflict met iemand waaruit een vechtpartij ontstaat. Niet veel later belandt een eerste messteek in mijn lies, 1 cm naast mijn slagader. Een paar klappen later landt het mes op mijn kaak en snijdt mijn keel in. Een vriend van mij wordt in zijn borst gestoken en vanaf dat punt dooft de vechtpartij en arriveren de eerste politiewagens. Even later gevolgd door ambulances. Als ik even later in het ziekenhuis lig komt mijn vader hier naar toe en ziet iets wat geen vader zou moeten zien. Zijn zoon, onder het bloed, drugs in zijn ogen, verloren.... De volgende morgen op het politiebureau krijg ik te horen dat ik aangeklaagd word voor poging tot doodslag terwijl ik nog in een proeftijd zit voor andere vergrijpen.....
Hoop, wat is hoop in zo’n duistere realiteit...

12.5 jaar later.
"Joyfull, joyfull, we adore Thee, God of Glory, God of Love"
Het lied galmt door de oude witte kerk op de markt in Veenendaal. De voorganger die ons huwelijk inzegent is een begaafd zanger en onder zijn stemgeluid loop ik met mijn prachtige vrouw naar voren. Deze dag is onze trouwdag en samen knielen wij voor God om de zegen over ons huwelijk en onze kinderen te vragen. Ik kijk achterom en zie mijn vader. We kijken elkaar met betraande ogen aan …..Wie had dit ooit kunnen denken, papa....Toen, 12.5 jaar geleden...Geen hoop op een goede uitkomst en dus toch….

Wat was er gebeurd in de 12.5 jaar?

Na die avond op 1 december 1995 wist ik dat ik veranderen moest. Doordat ik liet zien dat ik wilde veranderen, mijn criminele activiteiten stopte en er te veel tegenstrijdige verklaringen waren omtrent de steekpartij werd de zaak een half jaar later geseponeerd. Een geluk (of al zegen?) voor mijn verdere toekomst.

Maar hoewel ik veel activiteiten kon laten werd drugsgebruik alleen maar meer en erger. Na 3 jaar was ik zo kapot van alle drugs dat ik er gewoon echt niet meer mee verder kon. Ik had mijn grens bereikt en dat punt was diep, donker en zwaar. Hoewel het lukte om het zware gebruiken achter mij te laten vluchtte ik weg in drank en sex. Alles wat mij maar even lekker kon laten voelen en even kon laten vergeten in welke puinhoop ik terecht was gekomen. Extreme sporten waren mijn uitlaatklep om fysiek mijn onrust kwijt te kunnen.

Dit duurde nog zo'n 3 jaar totdat ik met een kater op mijn bank zat, leeg, doelloos en ik al zappend op Hour of Power terecht kwam. En daar, op dat moment, gebruikte God dit om mij te laten zien, voelen en horen dat Hij zo graag weer deel van mijn leven wilde zijn. Alsof God zei, “Marco, je hebt je hart nu aan alles gegeven en zie wat het is geworden, geef het nu aan Mij en ik zal je zegenen en herstellen.”
Op dat moment, in tranen, heb ik mijn hart aan God gegeven, gezegd, “Kom maar, God, want ik kan niet meer.” En vanaf dat moment begon een nieuwe reis, een reis in Gods Licht en Liefde.

Zegen en herstel begon te groeien over en in mijn leven.

Een aantal jaar later hoorde ik van mijn moeder dat mijn dooptekst als baby was ”Mijn zoon, geef Mij jouw hart.” God wist al in mijn moedersschoot dat waaraan ik mijn hart zou geven, goed of slecht, dat ik daar ook helemaal voor zou gaan. Nu was het tijd om mijn hart aan al het goede te geven.

Weer 3 jaar later ontmoette ik Marjolijn, mijn vrouw. Wij begonnen onze relatie als een gelovig man en een niet gelovig vrouw. In de tijd die volgde is in een moeilijke periode God ook op wonderbaarlijke wijze in het leven van Marjolijn gekomen.

Zij kon er niet meer omheen nadat zij op een nacht een stem 3 x Immanuël hoorde zeggen, God met ons, de verwijzing naar Jezus Christus in het Oude Testament. Het bracht haar in Zijn Liefde en we mochten samen in Gods Licht en Liefde verder gaan in en met ons gezin.

Het jaar daarop was onze trouwdag. Samen mochten wij God de zegen over ons huwelijk en onze kinderen vragen en tot de dag van vandaag is God erbij. In de mooie en moeilijke momenten.

"Joyfull, joyfull, we adore Thee, God of Glory, God of Love"

De Hoop die God belooft maakte de weg vrij voor een andere realiteit, één in Zijn Licht.

1 december 2020

Hier zit ik dan, op het Scheepjeshofplein. 25 jaar later.

Het is zo'n getal wat je viert of herdenkt. Ik doe het allebei. Vieren dat ik Leven mag en nooit vergeten waarom ik Leven mag. 25 jaar al extra gekregen, zo voelt het. Gods genade was en is groter dan mijn of jouw schuld.


20 december zijn wij 12.5 jaar getrouwd en ons gezin telt inmiddels 3 prachtige kinderen.

Ik mag gedichten schrijven tot eer van Hem waarin ik mijn levensloop met Hem woorden mag geven.

Ik mag een klein bedrijfje hebben waarmee ik onder andere kids een positieve uitdaging mag geven in boardsports, hopende dat ik ze daarmee een andere weg kan wijzen om hun uitdaging in te vinden dan hoe ik het deed in mijn tienertijd.

Het is niet allemaal zomaar, het is zegen, zegen van God die Waarheid is.


Vele wonderlijke momenten van Gods Aanwezigheid en trouw heb ik mee mogen maken. Een aantal jaar geleden ben ik gedoopt en in dat water ligt mijn verleden begraven, ik mocht opstaan uit het doopwater, verlost van de schuld die ik droeg van al mijn daden. Jezus heeft ze van mij afgenomen, mijn straf gedragen aan het kruis en mij Zijn Vrede ervoor terug gegeven. Wat een genade.

En nu zit ik hier op het Scheepjeshofplein, een man van genade.

Ik deel dit verhaal van Hoop met jullie.

God is niet een God van vroeger, God is God van alle tijden en ik ben een levende getuige van Zijn Waarheid, Zijn redding, Zijn Liefde die Leven geeft.

En dat is niet alleen voor mij. Het is ook voor jou en het ligt in Jezus Christus.

Hij is het echte verhaal van Hoop.

Het is bijna Kerst, het feest van Licht en Hoop.

We vieren en herdenken de geboorte van Jezus, de geboorte van Hoop, van Redding, van Eeuwige Liefde, van Verlossing.

2020 jaar later en het is niet veranderd, Jezus redt mensen uit de duisternis en brengt ze in Gods Licht. Want dat is wat God de Vader wil, Hij wil jou in Zijn armen sluiten, liefhebben en zegenen.

Jou laten weten dat jij Zijn diep geliefde kind bent.

Hier zit ik dan, ik bid voor jou dat jouw verhaal ook een verhaal van Hoop wordt.

Ik wens jou en jouw geliefden echt een gezegende Kerst toe vol van Licht en Liefde en de allerbeste wensen tot in Gods Eeuwigheid.

Marco

P.s. Delen mag, het is niet mijn verhaal, het is een verhaal van God.